ارزیابی مدل باورهای خودکارآمدی معلمان به عنوان تعیین کننده رضایت شغلی آنها و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

مطالع? حاضر با هدف ارزیابی مدل باورهای خودکارآمدی معلمان به عنوان تعیین کنند? میزان رضایت شغلی آن ها و نیز پیشرفت تحصیلی دانش آموزان و با روش تحلیل مسیر صورت گرفت. به این منظور نمون? آماری به تعداد 320 نفر از معلمان ادار? آموزش و پرورش شهرستان ساوه به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و با پرسشنامه خودکارآمدی شرر و پرسشنامه رضایت شغلی ماسن مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین برای اندازه گیری پیشرفت تحصیلی دانش آموزان از معدل نمرات پایان ترم آن ها استفاده شد. نتایج نشان داد که مولفه های پیشرفت تحصیلی قبلی، خودکارآمدی معلمان، رضایت شغلی معلمان و پیشرفت تحصیلی بعدی دانش آموزان دوبه دو با یکدیگر همبستگی دارند(05/0>p). در مرحله اول داده های حاصل از پژوهش برای بررسی توافق و سازگاری با مدل پیشنهادی پژوهش مورد آزمون قرار گرفت که نتایج تحلیل مسیر نشان دهند? عدم برازش مدل بود، بنابراین به منظور دستیابی به مدل برازش شده با اعمال کنترل مفروضه ثابت ماندن واریانس مانده ها مدل اولیه مجددا مورد تحلیل قرار گرفت و نتایج نشان داد که مدل با کنترل مفروضه ثابت ماندن واریانس مانده ها از برازش مناسبی برخوردار است. همچنین تمامی ضرایب مسیرها بجز ضریب مسیر بین رضایت شغلی معلم و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان معنی دار بود.